συμβαίνω

συμβαίνω, [tense] fut.

A

-βήσομαι Hdt.2.3

, etc.: [tense] pf. -βέβηκα, [ per.] 3pl.

-βεβᾶσι E.Hel.622

, [dialect] Ion. inf.

-βεβάναι Hdt.3.146

: [tense] pf. inf. [voice] Pass.

-βεβάσθαι Th. 8.98

: [tense] aor. 2 συνέβην (v. infr.): [tense] aor. 1 subj. [voice] Pass.

ξυμβᾰθῇ Id.4.30

:— stand with the feet together, Hp.Off.3;

διαβαίνοντες μᾶλλον ἢ συμβεβηκότες X.Eq.1.14

;

συμβεβηκὼς τὼ πόδε Poll.3.91

; συμβᾶσα τὼ πόδε, opp. περιβάδην, Ach.Tat.1.1; Παλλάδιον τοῖς ποσὶ συμβεβηκός a statue with closed feet, as in early Greek art, Apollod.3.12.3.

2 σ. κακοῖς to be joined to them, i.e. increase them, E.Hel.37.

3 meet,

σὺν δ' ἔβη ἐν Φιλότητι Emp.21.8

;

τὸν συμβαίνοντά σοι Eup.136

(dub.);

σ. αὐτοὶ αὑτοῖς X.HG1.2.17

; ξυμβέβηκε δ' οὐδαμοῦ has never come in my way, has had naught to do with me, E.Hel.1007.

4 attack jointly,

ἐπὶ Ναξίους Parth.9.1

.

II most freq. metaph., come to an agreement, come to terms, E.Ph.71, etc.; ἐπ' ἐλάττονι ς. agree on (i.e. to accept) less, POxy.237 viii 11 (ii A.D.): c. dat., Th.3.52, 4.128, etc.; πρὸς ἀλλήλους ib.61, etc.: with neut. Adj.,

ἐὰν ξυμβῶ τί σοι Ar.Ra.175

;

ἤν τι ξυμβαίνωσι Th.2.5

; ξ. τὰ πλείω, οὐδέν, Id.4.117, 5.36;

τἆλλα τοῖς Λακεδαιμονίοις Id.8.98

: c. inf.,

συνέβησαν ἐς τὠυτὸ . . , τὸν δὲ βασιλεύειν Hdt.1.13

;

ξ. ὑπήκοοι εἶναι Th.1.117

; ξ. ἤν τις ἁλίσκηται, . . δοῦλον εἶναι ib.103;

ξ. τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς αὐτούς Id.2.4

;

ξ. πρὸς Νικίαν . . ἐπιτρέψαι Id.4.54

; also

συνέβησαν . . ὥστε τριηκοσίους μαχέσασθαι Hdt.1.82

; σ. εἰς τὸ μέσον agree to a compromise, Pl.Prt.337e; λόγοις ς., of a verbal agreement, E.Med. 737, Andr.233: generally, make friends with, ἐκ πολέμου ξ. Ar.V. 867;

ἀπὸ τοῦ ἴσου Th.4.19

;

ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις E.Ph.590

(troch.): in [tense] pf. συμβεβάναι and [voice] Pass., of the agreement, δοκέοντες πάντα συμβεβάναι that everything had been settled, or that they had settled everything, Hdt.3.146;

ἐπὶ τούτοις ξυμβεβάσθαι Th.8.98

;

ἕως ἄν τι περὶ τοῦ πλέονος ξυμβαθῇ Id.4.30

.

2 agree with, be on good terms with,

οὐ . . Ἀθηναίοισι συνέβαιν' Αἰσχύλος Ar.Ra.807

; σ. ἑκατέρᾳ τῶν στάσεων hold with one and other of them, D.H.2.62.

3 of things, tally, correspond with,

ὁ χρόνος ἐδόκεε τῇ ἡλικίῃ συμβαίνειν Hdt.1.116

;

ἐθέλων εἰδέναι εἰ [οἱ ἐκείνων λόγοι] συμβήσονται τοῖσι λόγοισι τοῖσι ἐν Μέμφι Id.2.3

;

ξυμβαίνει ταῦτα τοῖς πρὸ τοῦ Lys.8.9

;

εἰς ταὐτὸ σ. τοῖς ἐμοῖς στίβοις A.Ch.210

: abs., ὅπως ἂν ἀρτίκολλα συμβαίνῃ τάδε ib.580; χρησμοί τε συμβαίνουσι are in harmony therewith, Ar.Eq.220, cf. S. Tr.1164; αὐτὸ σ. εἰς ταύτην εἶναι πέμπτην five days later exactly tallies, D.19.60; τοῦτο σ. οὐ πλέον ἢ εἰς δώδεκα comes to no more than 12, X.HG6.4.12;

αἱ πεντακόσιαι μάλιστά πως συνέβαινον δραχμαί Aristid.Or.50(26).94

; τὸ φαρμακεύεσθαι τῷ καθαίρεσθαι εἰς ταὐτὸν ς. comes to the same thing as . ., Gal.15.901; of ashlar-work, fit or range exactly, M.Ant.5.8.

4 fall to one's lot, c. dat. pers.,

μοι σ. ἆται E.IT148

(lyr.), etc.;

ἡδοναί τινι Isoc.15.222

;

τριηραρχία μοι D. 47.49

;

ἀτυχία Id.57.65

;

εὐεργεσιῶν συμβαίνειν καιρόν Id.20.121

.

5 to be an attribute or characteristic of,

ξυνεβεβήκει . . Ἀθηναίοις τοῦτο Th. 2.15

;

τὰ ὀφείλοντα ταῖς ἀρίσταις συμβεβηκέναι τιτθαῖς Sor.1.87

, cf.91, 2.6.

III of events, come to pass, fall out, happen,

συμβαίνει δ' οὐ τὰ μέν, τὰ δ' οὔ A.Pers.802

; τῶνδε ναμέρτεια ς. S.Tr.173;

ἐὰν μὴ θεία τις σ. τύχη Pl.R.592a

;

αἱ ἀεὶ συμβαίνουσαι τύχαι Id.Criti.120e

; εἰ καιρὸς ς. X.Eq.Mag.2.5;

χρηστόν τι σ. παρὰ θεῶν D.1.11

;

τοὐναντίον συμβαίνειν πέφυκε Gal.15.460

: c. dat., ib.67, 16.724: also euphem., ἄν τι ξυμβῇ if anything happen (i.e. any evil), D.21.112, cf. Riv.Fil.60.59 (ii B.C.): generally, occur, be found, exist,

ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ἡμετέρᾳ φωνῇ σ. τὸ ὄνομα Pl.Cra.398b

, cf. A.D.Pron.29.15: but,

b mostly impers., sts. c. dat. et inf.,

αὐτῷ Ὀλυμπιάδα ἀνελέσθαι συνέβη Hdt.6.103

, cf. 3.50, Th.1.1;

συμβαίνει τῷ πλοίῳ ἀργεῖν PCair.Zen.650.2

(iii B.C.), cf. PMich.Zen.21.3, al. (iii B.C.): sts. c. acc. et inf.,

συνέβη Γέλωνα νικᾶν Hdt.7.166

, cf. Th.8.25;

συμβαίνει διὰ παντὸς ἡμᾶς περιφόβους εἶναι PCair.Zen.160.6

, cf. 132.5 (iii B.C.), PEnteux.6.2, al. (iii B.C.), Gal.15.476;

σ. τῷ οἰκοδόμῳ μουσικῷ εἶναι Arist.Metaph.1017a11

; folld. by ὥστε, S.Tr.1152, Th.4.79, Arist.Pol.1261a34: c. part., σ. ὄν, γιγνόμενον, λεγόμενον, Pl. Sph.244d, Phlb.42d, Cra.412a.

c τὸ συμβεβηκός chance event, contingency, Id.Prm.128c;

τὰ συμβαίνοντα X.Cyr.1.6.43

;

τὰ συμβάντα Id.An.3.1.13

;

ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος ὁ τόπος εἴληφε τὴν προσηγορίαν Plb.10.28.7

: hence κατὰ συμβεβηκός by accident, contingently (v. infr. iv. 1); τοῦ συμβαίνοντός ἐστι it depends upon accident, easily happens, Is.4.13.

2 joined with Adverbs or Adiectives, turn out in a certain way,

ὀρθῶς σφι ἡ φήμη συνέβαινε ἐλθοῦσα Hdt. 9.101

; κακῶς, καλῶς συμβῆναι, X.Mem.1.2.63, Cyr.5.4.14, E.IT1055;

τὰ μητρὸς . . ἔχθιστα συμβέβηκεν S.El.262

; ταῦτα . . λαμπρὰ ς. Id.Tr. 1174;

ξυμβεβᾶσιν οἱ λόγοι . . ἀληθεῖς E.Hel.622

;

ἄπιστ' ἀληθῆ πολλὰ σ. βροτοῖς Id.Fr.396

;

σ. μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία Pl.Grg.479c

, cf. Alc. 1.130c, Cra.398e;

δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ . . Th.2.17

;

τοιούτου τούτου συμβάντος Id.1.74

; συμβαίνει καὶ σοὶ (sc. ἄριστον) Pl. Lg.903d: abs., turn out well,

ἢν ξυμβῇ ἡ πεῖρα Th.3.3

;

εἴ μοι σ. τοῦτο Pl.Lg.744a

.

3 of consequences, come out, result, follow,

δαπανῶντες ἐς τοιαῦτα ἀφ' ὦν ἡ ἀσθένεια ξυμβαίνει Th.8.45

;

κάλλιστον δὴ ἔργων ὑμῖν ξυμβήσεται Id.6.33

; τὰ συμβάντα, opp. ἡ προαίρεσις, D.18.192;

δηλοῦται ἐκ τοῦ συμβάντος Gal.16.583

;

ἐὰν μὴ ὅτι τάχος ἀποσταλῇ τὰ ὑποζύγια, συμβήσεται τὰ μελίσσεια ἀπολέσθαι PCair.Zen. 467.8

, cf. 481.2, al. (iii B.C.).

b of logical conclusions, result, follow, freq. in Pl. and Arist., Pl.Grg.459b, etc.;

σ. ἐκ τῶν κειμένων Arist.Top.156b38

, al., cf. D.25.73: impers., it follows, c. inf., Pl.Tht.170c, Phd.74a, Arist.EN1152b25, al.; also

σ. μήτε κουφότητ' ἔχειν μήτε βάρος, ἔπειθ' ὅτι ἀδύνατον κινηθῆναι Arist.Cael.270a5

: also pers., συμβαίνει εἶναι or γίγνεσθαι turns out to be, i.e. consequently or inevitably is or happens, κάθαρσις εἶναι τοῦτο ς. Pl.Phd.67c, cf. 80b, Cra.396a, Phlb.55a, 64e, Prm.134b, R.438e;

ὅσα συμβαίνει γίγνεσθαι κακὰ καὶ ὅσα συμβήσεται Id.Plt.301e

: hence συμβεβηκός (v. infr. iv. 2).

IV in Philos., τὸ συμβεβηκός has two senses:

1 a contingent attribute or 'accident' (in the modern sense), Arist. APo.73b4, Top.102b4, al.; κατὰ συμβεβηκός 'accidentally', opp. καθ' αὑτό, Id.Ph.192b22, cf. Metaph.1052a18, Thphr.Sens.22; opp. ἁπλῶς, Arist.APo.71b10, al.; opp. φύσει, Id.de An.406a14; opp. κυρίως, πρώτως, Gal.15.629, cf. 16.575, al.; opp. ἄντικρυς, Id.18(2).180.

2 an attribute necessarily resulting from the notion of a thing, but not entering into the definition thereof,

οἷον τῷ τριγώνῳ τὸ δύο ὀρθὰς ἔχειν Arist.Metaph.1025a31

; distd. by the addition of καθ' αὑτό, Id.APo.83b19, al.; in Epicurus, essential attribute, property, opp. σύμπτωμα 'accident', τὰ τούτων συμπτώματα ἢ ς. Ep.1p.6U., cf. Nat.4 G., al.;

σ. ἀνθρώπου τὸ θνητὸν εἶναι Phld.Sign.3

, al.; in the Stoics, consequence, opp. αἴτιον, Zeno Stoic.1.25.